Mocne słowa nowego metropolity katowickiego. Trzy główne grzechy duchownych: rozwiązłość, pazerność i hipokryzja

W katowickiej katedrze Chrystusa Króla odbył się w sobotę ingres, czyli wprowadzenie do katedry nowego arcybiskupa Adriana Galbasa. W swoim kazaniu zwrócił się nie tylko do wiernych, ale też do księży i przedstawicieli władzy świeckiej. Mówił o grzechach duchownych i wyraził nadzieję, że dwie Polski, które powstały na linii podziałów politycznych, uda się jeszcze skleić.

Abp Adrian Galbas zastąpił abp. Wiktora Skworca i już na początku swojej posługi metropolity katowickiego dał wszystkim odczuć, że ma na nią inny pomysł niż poprzednik.

W swoim kazaniu mówił m.in. o grzechach duchownych i o swojej diagnozie kryzysu wiary w Polsce. – Niestety z wielkiego projektu posoborowej wiosny Kościoła dziś zostało niewiele. Stało się tak głównie z powodu utraty zaufania do naszej wspólnoty i to ze strony wielu ludzi, także, a nawet przede wszystkim tych, którzy byli w jej wnętrzu. Ta utrata zaufania spowodowana została w dużej mierze naszymi, duchownych, grzechami. Od zawsze ludzie świeccy boleli przede wszystkim nad trzema z nich: rozwiązłością, pazernością i hipokryzją. Choć nie zawsze o swoim bólu mówili. Dziś już mówią.

Skrytykował też włączanie się kościoła do polityki. – Nigdy Kościół nie powinien wykorzystywać władzy świeckiej, ani władza świecka nigdy nie powinna wykorzystywać Kościoła, ale współpracować powinni zawsze. Oby nam się to udało – zwrócił się do siedzących w pierwszych ławach polityków rządowych i samorządowych. – Wszyscy pewnie bolejemy z powodu dwóch Polsk w Polsce. Coraz bardziej oddalonych od siebie, coraz bardziej napiętych. Każda ma swoje poglądy, swoje postulaty, swoich liderów. To jest normalne. Szkoda jednak, że jedna Polska nie umie się spotkać z drugą. Przed laty Kościół pomógł zbudować okrągły mebel przy którym usiedli ludzie z bardziej jeszcze odległych ideowo światów. Nie wiem, czy dziś Kościół w Polsce byłby w stanie to zrobić. Nie ma już takiego autorytetu i takiej siły. Poza tym przez wielu kojarzony jest tylko z jedną z tych Polsk. Trzeba jednak próbować robić wszystko co możliwe. Tam, gdzie nie uda się zbudować mostu, zbudować przynajmniej kładkę, albo ponton. Coś. Cokolwiek. Próbować pomóc pozszywać, to, co poprute, posklejać, to co połamane, pozbliżać to, co pooddalane – dodał.

 

Podziękował też duchownym, z którymi od kilkunastu miesięcy współpracuje. – Drodzy bracia, wciąż mało się znamy. Dziękuję wam, że choć jestem spoza was, przez minione półtora roku nie daliście nigdy mi odczuć, że jestem obcy. Bądźmy wobec siebie szczerzy. Razem szukajmy odpowiedzi na wiele pytań, które zaczynają się od słowa jak? Chciałbym razem z wami tworzyć tu na Śląsku Kościół przez wielkie K. Kościół, który ma jednego pana i który cały wychylony jest w jego stronę. Kościół, który siebie nie stawia w centrum. Nie stawia też w centrum żadnej doczesnej korzyści. Nie zasłania, ale odsłania udział Boga, którego obraz dla tak wielu jest dzisiaj przysłonięty, zapaćkany albo nawet całkowicie wymazany z ich życia.

Zaapelował o włączenie do “obsługi” instytucji kościelnych większej liczby wiernych. – Nie istnieje Kościół dla świeckich. Istnieje tylko Kościół ze świeckimi. Czas więc już przestać mówić o synodalności, czas ją praktykować. Czas przestać opowiadać, co też w Kościele możemy ze świeckimi zrobić, a czas to robić. Czas powierzyć ludziom świeckim rzeczywistą odpowiedzialność za wiele spraw Kościoła. Mają kompetencje, mają doświadczenie i kochają Kościół.

Zwrócił się też bezpośrednio do wiernych. – Drogie siostry, Drodzy bracia, z różnych powodów oddaliliście się od wspólnoty Kościoła, choć nie od wiary! Rozumiem was, jakiekolwiek były szczegółowe powody tego oddalenia. Jeśli to z powodu naszych grzechów, przebaczcie nam. Mam nadzieję, że wasze odejście od Kościoła nie jest bezpowrotne.

Arcybiskup Galbas urodził się 26 stycznia 1968 roku w Bytomiu, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. W 1987 roku został przyjęty do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego Księży Pallotynów. W latach 1987-1988 odbył Nowicjat w Ząbkowicach Śl., a następnie studiował w Wyższym Seminarium Duchownym SAC w Ołtarzewie. Śluby wieczyste złożył 8 września 1993 roku w Zakopanem, a 7 maja 1994 roku w Ołtarzewie przyjął święcenia prezbiteratu.

W latach 1994 – 1995 r. był wikariuszem w parafii pw. św. Michała Archanioła w Łodzi. W latach 1995 – 1998 studiował teologię pastoralną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Był jednocześnie studentem Wyższej Szkoły Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa przy KUL. W latach 1998-2002 był prefektem alumnów w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie, a od 2002 do 2005 radcą w Zarządzie Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAC. W latach 2002 – 2003 był Sekretarzem ds. Apostolstwa w Częstochowie. W 2003 roku został proboszczem parafii pw. św. Wawrzyńca w Poznaniu i był nim do 2011 roku. Jednocześnie od 2008 do 2011 roku pełnił po raz kolejny funkcję radcy w Zarządzie Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAC w Poznaniu.

W 2012 roku otrzymał tytuł doktora teologii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, w zakresie teologii duchowości. W latach 2011- 2019 był przełożonym P\prowincjalnym Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. 12 grudnia 2019 roku został mianowany przez Ojca Świętego Franciszka Biskupem Pomocniczym Diecezji Ełckiej, ze stolicą tytularną Naisso. Sakrę biskupią przyjął 11 stycznia 2020 roku w katedrze pw. św. Wojciecha w Ełku. 4 grudnia 2021 roku został mianowany przez Ojca Świętego Franciszka Arcybiskupem Koadiutorem Archidiecezji Katowickiej. Od 31 maja 2023 r. jest siódmym biskupem katowickim.