Po wielu latach Karolinka została odsłonięta. Charakterystyczna rzeźba przy głównym wjeździe do Parku Śląskiego długo czekała na to, żeby ponownie witać gości. Jej remont dobiegł właśnie końca.
Wpisana do rejestru zabytków Karolinka w końcu wygląda tak, jak dawniej. Przez wiele lat rzeźba była zasłonięta rusztowaniem. Park Śląski nie miał pieniędzy na jej remont, więc jedna z dwóch największych (po Żyrafie) rzeźb straszyła, zamiast cieszyć oczy gości parku. – Biorąc pod uwagę specyficzną, delikatną konstrukcję Karolinki, musiała zostać wcześniej zabezpieczona – takie zresztą było zalecenie konserwatora. Rzeźba składa się z kilku części, na dodatek sama konstrukcja była pusta w środku, co powodowało ryzyko jej rozpadu – tłumaczy Łukasz Buszman, rzecznik prasowy Parku Śląskiego. Po raz pierwszy za jej odnowienie zabrano się w 2014 roku. Okazało się wtedy, że ma liczne odspojenia, ubytki i wybrakowania. Poza tym u podstawy rzeźby pseudokibice malowali swoje napisy. Fatalny stan sprawił, że trzeba było obić Karolinkę deskami i czekać na pieniądze. Ostatecznie modernizacja rozpoczęła się w lipcu tego roku.
Od niedawna przechodnie mogą zobaczyć odsłoniętą Karolinkę pierwszy raz od pięciu lat. Rzeźba została nie tylko odtworzona z zewnątrz, ale również wypełniono ją w środku i wzmocniono. Prace kosztowały 218 tys. zł i były możliwe dzięki unijnemu dofinansowaniu. W kolejce do modernizacji czekają też inne rzeźby na terenie parku. Następne mają być Kobieta z dzbanem oraz prace Anny Dębskiej – Źrebaki, Łanie i Wilki.
Autorem Karolinki jest Leopold Trybowski. Prototyp Karolinki został wykonany podczas I Pleneru Galerii Rzeźby Śląskiej w 1963 roku. Dwa lata później rzeźba stanęła przy alei wiodącej od wejścia głównego do Stadionu Śląskiego. Kompozycja rzeźbiarsko-architektoniczna została założona na rzucie zbliżonym do trójkąta. Dolną cześć stanowią trzy ułożone dośrodkowo podpory o prostopadłych przekrojach, połączone ze sobą obręczą, wykończoną od góry mozaikowymi, zielonymi i czerwonymi kwiatami. Obręcz stanowi dolny kraj spódnicy Karolinki, jest formą ażuru, wydrążonego we wszystkich trzech ścianach kompozycji.
