Był symbolem Śląskiego Ogrodu Zoologicznego. Mieszkał w Chorzowie przez 52 lata. Zdechł we wrześniu 2016 roku, ale pamięć o nim nadal jest żywa. W sobotę w pawilonie słoni został odsłonięty szkielet Hipolita, który będzie teraz można oglądać zwiedzając ZOO.
Hipolit był hipopotamem nilowym. W śląskim zoo zamieszkał w 1964 roku i był najdłużej przebywającym w Chorzowie zwierzęciem. Urodził się prawdopodobnie w 1961 roku (lub w 1963). Miał około 2,5 metra długości i 1,3 metra wysokości w kłębie. Jego głowa ważyła ponad 200 kilogramów, a całe ciało prawie 4,5 tony. Hipolit był niezwykle łagodny, chociaż hipopotamy nilowe należą do największych i najniebezpieczniejszych zwierząt Afryki.
Przez 45 lat w śląskim zoo dzielił wybieg ze swą partnerką Hambą. W tym czasie został ojcem jedenaściorga hipopotamów, które do dziś żyją w europejskich ogrodach zoologicznych.
Szkielet Hipolita został wykonany w celach edukacyjnych. Składa się z 206 kostnych elementów. Jego wykonanie było bardzo skomplikowane ze względu na wiek oraz kości nadwyrężone osteoporozą. Kilkumiesięczna praca polegała kolejno na zdjęciu skóry, odczyszczeniu kości z mięśni, wypreparowaniu kości i poskładaniu elementów w jedną całość.
Szkielet został poddany pomiarom morfometrycznym i obserwacjom anatomicznym. Zostały z niego pobrane próbki do badań histologicznych i składu pierwiastkowego. Z pierwszych danych wynika, że Hipolit pod względem kośćca był największym samcem swego gatunku w Polsce i jednym z największych na świecie. Badania nie wykazały zmian patologicznych, które wynikałyby z przebytych chorób, nowotworów czy złamań. Odnotowano za to liczne zmiany i deformacje starcze – wynikające z wieku.
Na wolności hipopotamy dożywają 30 lat, a średnia dla samców to 22 lata. Szkielet Hipolita zostanie porównany ze szkieletem dwóch innych samców (10- i 34-letniego), pochodzących z innych ogrodów zoologicznych w Polsce. Po analizie pierwiastkowej szkieletu będzie także można ustalić czy w zębach lub kościach były np. metale ciężkie. Został również zabezpieczony materiał DNA.
Źródło: Śląski Ogród Zoologiczny
