Rodzice, zwłaszcza najmłodszych dzieci, dobrze ją znają. I choć często bardzo się denerwują, widząc jej objawy, w zdecydowanej większości przypadków szybko przekonują się, że nie ma się czym martwić. Co jednak wcale nie znaczy, że bostonkę trzeba bagatelizować.
Bostonka to potoczna nazwa choroby dłoni, stóp i ust. To choroba zakaźna wywoływana przez wirusy z grupy Coxsackie, które należą do występujących powszechnie enterowirusów. Jak to w przypadku wszystkich wirusów, również i te wywołujące bostonkę łatwo się rozprzestrzeniają, zarażając kolejne osoby.
Jak można zarazić się bostonką?
Najczęściej bostonką można się zarazić poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą. Wirus najłatwiej przenosi się poprzez ślinę, wydzieliną z nosa i gardła, które wydostają się na zewnątrz organizmu osoby zakażonej podczas kichania i kaszlu. Zakazić można się też poprzez kontakt z płynem z pękających pęcherzyków pojawiających się na skórze. Wirus znajduje się też w stolcu chorego.
Zakażenie jest także możliwe poprzez kontakt z przedmiotami i powierzchniami (np. klamka, poręcz czy wózek w supermarkecie) , na których chora osoba zostawiła swoją wydzielinę (np. kichnęła lub kaszlnęła).
W grę wchodzi także zarażenie się poprzez spożycie skażonej fekaliami wody, a także na basenach i kąpieliskach. Zaraźliwość bostonką jest szczególnie wysoka wśród dzieci, które przebywają w dużych zbiorowiskach, a więc przede wszystkim w żłobkach, przedszkolach i szkołach (choroba dotyczą głównie dzieci do 10. roku życia).
Jakie są objawy bostonki?
Do najczęściej występujących objawów bostonki należą:
– gorączka,
– brak apetytu,
– osłabienie,
– ból gardła,
– owrzodzenia na języku, dziąsłach, wewnętrznych powierzchniach policzków,
– wysypka bądź pęcherzyki na skórze dłoni oraz stóp (czasem również na pośladkach), które zwykle mają średnicę kilku milimetrów
Co ważne, pęcherzyki i owrzodzenia nie swędzą chorego, co odróżnia bostonkę np. od ospy wietrznej.
Podobnie jak w przypadku innych chorób wywołanych wirusami, również i przy chorobie bostońskiej nie wszystkie wymienione objawy muszą występować. Co więcej, przebieg zakażenia może być zupełnie bezobjawowy. To o tyle niekorzystna sytuacja, że chory nie wie o swojej chorobie, ale może zarażać innych. Czas trwania objawów wynosi przy bostonce około 7 dni i właśnie mniej więcej przez taki czas osoba zakażona może zarażać innych. Czasem jednak wirusy mogą być wydalane przez osobą zakażone przez dłuższy czas, nawet przez kilka tygodni.
Choroba ma zazwyczaj łagodny przebieg, choć możliwe są poważne powikłania, jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu lub porażenia, a także cukrzyca I typu i zapalenie mięśnia sercowego.
Jak leczyć bostonkę?
W związku z tym, że na wirusa, wywołującego bostonkę nie ma szczepionki, leczenie ma charakter wyłącznie objawowy. Organizm sam powinien poradzić sobie z chorobą. Wskazane jest użycie leków przeciwgorączkowych oraz przeciwzapalnych. Jak w każdej chorobie, konieczny jest odpoczynek, nawadniania się najlepiej wodą, a także wysypianie się. Uciążliwości związane ze zmianami na błonie śluzowej jamy ustnej można załagodzić płyny do płukania, które odkażają i łagodzą ból. Leczenie objawowe zmian skórnych wymaga też miejscowego stosowania środków odkażających i/lub antywirusowych, np. zawierających oktenidynę.
Profilaktyka bostonki, czyli jak uniknąć zakażenia?
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniu jest przestrzeganie zasad higieny osobistej. To przede wszystkim częste mycie i/lub dezynfekcja rąk, zwłaszcza przed jedzeniem, po wyjściu z toalety, po kichaniu, po zmianie pieluszki. Równie ważne jest unikanie bliskiego kontaktu z osobami chorymi, poprzez np. przytulanie, całowanie, używanie wspólnych naczyń.
Warto też pamiętać o częstym czyszczeniu i dezynfekowaniu skażonych powierzchni, jak blaty szafek, stolików, poręcze krzeseł.
Na koniec coś, co przyda się w profilaktyce większości chorób, czyli aktywność fizyczna i odpowiednia długość oraz jakość snu. Człowiek wyspany, wypoczęty i aktywny ma lepszą odporność różne wirusy.
Artykuł sponsorowany